Ιστορία της ζωής μου

This was my Greek homework and I feel like I really pushed my limits of what’s possible with A1/A2 level of Greek. The idea was to write an interview with a 90-year-old man about his life. Maybe one day I will be able to write more, because, trust me, I had more stories in mind. He would meet Maria Callas for example…

~~~~~

Μαρία: Γεια σας κύριε Γεωργιου, τι κάνετε σήμερα;

Κύριος Γεωργιου: Καλά, Μαρία μου, λίγο κουρασμένος. Ξύπνησα στις 5 το προί. Ο σκύλος μου δεν κοιμάται.

Μαρία: Ευχαριστώ για την συνέντευξη. Ξεκινάμε;

Κύριος Γεωργιου: Βαιβάια.

Μαρία: Που γεννηθήκατε;

Κύριος Γεωργιου: Γεννήθηκα στην Μύκονο, σε μια οικογαίνια με δέκα παιδιά. Μεγαλόσαμε μαζί, εγώ τραγούδισα πολύ. Δεν είχε πολλές δουλιές, δούλεψα στο εστιατόριο. Μαγείρεψα ψάρι και θαλασσινά.

Μαρία: Είχε τουρίστες;

Κύριος Γεωργιου: Όχι, λίγο. Μια μέρα δύο τουρίστες από την Νορβεγία έφαγαν στο εστιατόριο. Τους άρεσε το ψάρι μου πολύ, και μου άρεσε η Ινγκριντ! Ο μπαμπάς τις πούλισε ψάρια στον κόσμο. Δεν μιλήσαμε την ίδια γλώσσα, αλλά μαγειρέψαμε μαζί, κάναμε μπάνιο στην θάλασσα και γελάσσαμε.

Μαρία: Τι σηωέβι με την αγαπημένη σας;

Κύριος Γεωργιου: Γύρισε στην Νορβεγία. Ένα χρόνο αργοτέρα με έγραψε ότι δούλεψε σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Έψαξαν μάγειρες!

Μαρία: Καταπλικτικί! Ήρθατε;

Κύριος Γεωργιου: Ναι! Ταξιδέψαμε στον κόσμο μαζί. Έμαθα αγλικά και λίγο νορβεγικά. Πάντα τραγούδισα στην κουζίνα και μια μέρα ο καπετάνιος με άκουσε. Μετά τραγούδισα για τουρίστες!

Μαρία: Στο πλοίο, ξέρατε ότι να τραγουδίσατε για όλη την Ελλάδα;

Κύριος Γεωργιου: ‘Οχι! Μίναμε με την Ινγκριντ στην Αθήνα, παντρέυτικαμε και άνοιξα ένα εστιατόριο στο κεντρο. Ο Κοστας, ο φίλος μουω, έφαγε μερικές φορές στο εστιατόριο μου. Ο Κοστας δούλεψε για μια δισκογραφικί εταιρία. Κάναμε τον πρότο δίσκο μαζί. Και μετά όλι με ξέρουν. Ο γίος μου, ο Νίκος, παίζει κιθάρα.

Μαρία: Το ξέρω, ευχαριστώ ξια την μουσική σας! Σηνεχίζουμε άυριο;

Κύριος Γεωργιου: Ναι, τα λέμε.